એક રાહ પર ચાલતો હતો ,
રસ્તો લાંબો છે, અંત ખબર નથી,
અંત છે, પણ દેખાતો નથી ,
કદી સૂર્ય નો પ્રકાશ દેખાય છે ,
કદી રાત્રી ના ગાઢ અંધકાર,
રસ્તે ઘણા મુસાફિર મળે છે ,
થોડો સાથ આપી , પોતાને રસ્તે ચાલ્યા જાય છે,
ઘણા મુસાફિર , હૃદય સ્પર્શી જાય છે,
એમના સાથ માટે, પોતાનો માર્ગ બદલી દઉં છું,
પણ એ લોકો તો, પોતાનું કામ પતાવી , બીજા માર્ગે પહોચી જાય છે !
અને હું , આ નવા માર્ગ પણ જેની માટે ચાલ્યો, એ ઈજ ભૂલી જાય છે!,
એકલો એકલો ફરી મારા માર્ગે પાછો ફરું છું,
ફરી એજ સૂર્ય નો પ્રકાશ, એજ રાત્રી નાં ગાઢ અંધકાર...
પણ માર્ગ માં પાછા ફરવા થી , એકલતા લાગે છે,
સૂર્ય નો પ્રકાશ, તાપ લાગે છે ,
રાત્રી નાં અંધારા માં ડર લાગે છે,
દર-દર ની ઠોકરો થાય છે ,
નાના માં નાનું કાર્ય , ખુબ મુશ્કેલી થી થાય છે ,
મન માં મુંજવણ, શ્વાસ રૂંધાય છે ,
આ એકલતા મને બહુ ખાય છે..
